Louvre met een cultuurbarbaar

Woensdag 24 februari
Vanmorgen weer om half 10 ontbeten. Personeel zei zowaar bonjour. Het regende heel hard, dus zijn gelijk ondergronds gegaan richting Louvre. We leken wel 2 oude vrouwtjes, trappen afdalen is met onze (Eiffeltoren)kuiten zeer pijnlijk.
In het Louvre een uur of 2 rondgelopen. Met Marit kan dit echt niet langer. Ze blijft nog steeds een cultuurbarbaar. Alleen bij woord shoppen beginnen haar ogen te glimmen. Maar op gegeven moment was haar interesse gelukkig toch wel een beetje gewekt. Louvre is echt enorm groot, en je kan dus niet eens alles zien. En nou moet ik zeggen dat al die schilderijen, ook al zijn ze van Leonardo da Vinci, Vermeer of iets dergelijks, ik het op een gegeven moment ook wel gezien heb. Er is een enorme hal met alleen Italiaanse schilders, en hier hangen er volgens mij wel honderden. Wat wel heel leuk is bij de schilderijen, zijn de schilders die schilderijen staan na te schilderen. Ook daar zit wel enig kwaliteitsverschil in. De hal op zich is ook heel indrukwekkend. Net als de vele prachtige plafonds. Over de Mona Lisa heb ik weinig te melden, behalve dat het een leuk gezicht is hoe de Japanners zich hier omheen drommen met hun camera’s boven hun hoofd, om het schilderij maar op de foto te krijgen. Dit was ook het geval bij de Venus van Milo.
De zalen met beelden zijn echt heel mooi. De beelden zijn prachtig, en ook de zalen op zich al een kunstwerk. De kunstschatten uit de oudheid tot de Romeinse tijd zijn ook indrukwekkend. Hebben heel veel mooie sarcofagen gezien.
Om uur of 2 weer naar buiten, en een poosje lekker in zonnetje gezeten tegenover de pyramide. Toen even door de tuinen gelopen. Jammer dat het winter is, want ik kan me voorstellen dat dit in de zomer een heel ander beeld geeft.
Nog even door de wijk gelopen, en daarna met de metro weer naar de Marais. Bij een boulangerie broodje gegeten en thee gedronken. Kregen toen een enorme plensbui. Marit had haar echt-niet-waterdichte laarzen aan. En kwam toen prompt schoenen tegen waar ze gelijk verliefd op werd. Maar toch gepast, en die moesten gekocht worden. Kijk maar niet naar afschrift, Jan. Weer op metro gestape en naar de wijk Germaine de pres gereden. Dit is de wijk waar ons hotel in ligt, maar wij gaan altijd de andere kant op. En nu ner dus even dwars door heen gelopen. Om uur of 5 weer in hotel, even rusten tot we weer gaan eten.

Vanavond heb ik me verbaasd over Marit. We lopen een restaurantje te zoeken en dan proberen ze je binnen te lokken. En Marit kan daar echt niet tegen. Maar vanavond waren we zo al weer een paar restaurantjes voorbij gelopen, toen er een hoorde dat we Nederlands waren en ons in Frans-Nederands aansprak. Op de een of andere manier kon ze dit niet weerstaan, en zo zaten we zomaar met een vrije aperatief in het restaurant, want zo is het weer wel met die Fransen, als je je laat lokken, is er altijd iets gratis. Later bleken alle mensen die in restaurant werketen, heel gebrekkig Nederlands te spreken, en dat was heel. komisch. Marit heeft Cod gegeten, wat een soort luxe kibbeling bleek te zijn, en ik heb cocquiles gegeten. Was weer heerlijk.
Allen had ik deze keer geen groente. Maar Marit voerde me haar restjes sla. Echt iedereen om ons heen zit te fonduen. Kaasfondue en vleesfondue. We stonken wel een beetje toen we thuis kwamen.
Marit had haar droomschoenen aan naar restaurant, en de straten waren een beetje nat. Het leek of ze op ijs liep, ze gleed overal uit. Is te hopen dat ze met droog weer geen problemen heeft