Jim Morrison en Les Halles

Maandag 22 januari
Vanmorgen om uur of acht opgestaan. Na douche naar overkant om te ontbijten. Ontbijt is niet slecht, maar ook niet wat je mag verwachten van een hotel. Maar dat wist ik al. Croissantje, stuk stokbrood met beleg, een danoontje en wat fruit genomen. Daarna de stad ingegaan. Eerst een metrokaart gekocht op station vlak bij hotel. Dit station blijkt dus echt geen verbinding te hebben met andere lijnen, dus daarna naar station Notre dame gegaan om op te stappen, en verbaasden ons over de enorme metro’s die er vandaag waren. Bleken we op de verdieping van de treinen te zitten. Op de een of andere manier snappen wij niet veel van deze stad. De metro is veel ingewikkelder dan Londen, vaak zijn er ook geen overstapplaatsen, maar moet je er eerst echt uit en naar een ander stelsel zoeken. En dat is dan vaak echt zoeken, want ze staan ook niet echt duidelijk aangegeven. Bij Les Halles eruit gegaan. Wilde er gewoon uit, maar kwamen in een enorm winkelcentrum terecht (7ha groot) dat erboven ligt, en waar de uitgang niet gemakkelijk van te vinden was. We wilden eerst naar het Centre Pompidou, een museum voor moderne kunst, maar dat ging nog lang niet open. Het gebouw is heel apart. Luchtbuizen, liften en roltrappen zitten aan de buitenkant van het gebouw. Een rondje eromheen gelopen. Marit vond het enorm lelijk.
We kwamen er nu achter dat je Parijs voor tienen niet moet ingaan. Winkels en musea zijn dan gewoon nog niet open. Zij toen op de metro gestapt, en naar Cimetiere du Pere Lachaise gereden, om naar graf van Jim Morrison te gaan. De begraafplaats is heel indrukwekkend. Heel vol, met enorme grote tombes en kapelletjes. Marit vond het soms zelfs een beetje griezelig. Was nog niet eenvoudig graf van Jim Morrison vinden, maar toen we er eenmaal waren, bleek bijna iedereen voor dit graf te komen. Hier stonden zelfs hekken omheen, zodat je er niet echt bij kon.
Daarna weer de stad ingegaan, naar de wijk Les halles, om te shoppen. Enorm verdwaald. Om de een of andere reden komen we niet altijd goed uit de straatnamen. Marit kan hier ook helemaal niet vinden wat ze wil(als ze dat tenminste al weet). Veel is haar net te tuttig, maar er zijn wel veel aparte dingen. Ze heeft wel al weer zo’n 10 nieuwe cd’s gekocht. Nog even een grote koepel ingelopen, een oude graanbeurs uit de 18e eeuw. Bij een bakker stokbroodje gegeten en thee gedronken. En tegen vijven waren we redelijk stuk weer terug in hotel.
Marit viel prompt in slaap. Wat een conditie heeft die meid. Tegen achten werd ze weer wakker en zijn we weer ergens gaan eten in Quartier Latin. Marit een zwaardvis en ik gamba’s.Was weer heerlijk.